قیر، سنگین­ترین برش نفت خام و یکی از پیچیده­ترین اجزای آن، به رنگ تیره، به اشکال جامد، نیمه جامد یا ویسکوز و با منشاء طبیعی یا تولیدی می­باشد. عمدة اجزای سازندة قیر از ترکیبات هیدورکربونی با وزن مولکولی بالا تشکیل شده که شامل مواد روغنی، رزین و آسفالتین­ها می­باشد. این ماده از نظر شیمیایی دارای ترکیبی بسیار پیچیده است و دارای یک فرمول مشخص نیست که خواهیم آن را بیان کنیم.قیر دارای خواص فیزیکی از جمله چسبندگی و ضد رطوبتی بوده و در دی‌سولفید کربن و CO2 حل می­شود. چون در قیر مواد ناخالصی زیادی وجود دارد که نیازی به تصفیه ی آن نیست و قسمت عمده ی قیر نیز کربن می باشد، رنگ قیر سیاه رنگ است.
بعد از سوختن قیر، ه یدروکربنهای موجود در آن به علت سوختن ناقص حاصل از سنگینی مولکولها به مخلوطی از دوده یا کربن و نیز کربن دی اکسید و بخار آب و انرژی تبدیل می شوند.

رنگ آسفالت در تمام دنیا سیاه است و در کیفیت آن نقشی ندارد. ولی در کشورهای بلژیک و فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی محل عابر پیاده، دوچرخه‌سوارها با آسفالت‌های قرمز رنگ مشخص می‌شود. این رنگ با افزودن مواد رنگی به آن به دست می آید و بدون افزودن مواد رنگی نمی توان قیر رنگی به دست آورد. همچنین قیر به رنگ سفید وجود ندارد.

در برخی از کشورها، واژة آسفالت(Asphalt) معادل با واژه قیر (Bitumen) به کار برده می­شود، اما در ایران، آسفالت بیشتر به معنی مخلوطی از قیر و ماسه که در راهسازی کاربرد دارد، مورد استفاده قرار می­گیرد